Δευτέρα 24 Απριλίου 2017

Όταν στέρεψε η αντοχή Ελένη Γαληνού

Μια ιστορία που από την αρχή μέχρι το τέλος , η μοίρα κινεί τα νήματα στην ζωή της Μαριάνθης. Μια νέα κοπέλα που από την αρχή της ζωής της, πολεμάει με τους δαίμονες της, μέχρι να βρει την γαλήνη και την ευτυχία. Βασανίζεται έντονα η γυναικεία της ψυχή, και η καρδιά της δεν μπορεί να αντέξει την προδοσία από την πλευρά του αδερφού της, προς όφελος του, αλλά και τον βαθύ πόνο για την εξαφάνιση του μικρού της γιού. Δραπετεύει από τα δεσμά της απελπισίας και καταλήγει στις ακτές της Μυτιλήνης, έγκυος και με συντροφιά τον τότε τρίχρονο γιο της. Από την ταλαιπωρία καταρρέει στην ακτή και όταν την βρίσκουν σε κακή κατάσταση, ο μικρός γιος της είναι πια εξαφανισμένος. Την βρίσκει και την περιθάλπει η Δέσποινα, με συνοδοιπόρους τον Ταξιάρχη και τον μικρό του γιο Στρατή, ανθρώπους καλούς, συμπονετικούς, βασανισμένοι και οι ίδιοι από την μοίρα.
Την βοηθάνε να συνέλθει και να φέρει στον κόσμο την Μυρσίνη, όμως η καρδιά της έχει στερέψει από αγάπη, η ψυχή της είναι γεμάτη μίσος και αναζητά εκδίκηση από τους υπαίτιους που την οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση.
Από την πρώτη στιγμή ένιωσα να συμπάσχω με την Μαριάνθη, με τα τραγικά γεγονότα που έτυχαν στην ζωή της και την έφεραν στην κατάσταση του μίσους και της εκδίκησης, που γι αυτήν πλέον ήταν μονόδρομος, είχε γίνει εμμονή της. Δεν μπορούσε ούτε να χαρεί με την χαρά της Μυρσίνης που μεγαλώνοντας μαζί με τον Στρατή, ερωτεύτηκαν, αγαπήθηκαν αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους για πάντα.
Η σκέψη της Μαριάνθης , πάντα, ήταν να βρει τα ίχνη του χαμένου της γιου. Ο Βλάσης ένας νέος και φιλόδοξος ντεντέκτιβ, φίλος των παιδιών, αποφασίζει να την βοηθήσει να βρει στοιχεία για το γιο της.
Η Μοίρα , όμως τότε δίνει το πιο δυνατό χτύπημα στην Μαριάνθη, που μοιάζει να χάνει την μάχη με τις αντοχές της… Άραγε, θα μπορέσει να βγει και από αυτό το τελευταίο χτύπημα της μοίρας, αλώβητη;
Ένα βιβλίο με έντονα συναισθήματα, συγκίνηση, χαρά, λύπη, πόνο, αγωνία, που στο τέλος σου αφήνει μια αίσθηση γλυκιά, γιατί η αγάπη και ο χρόνος γιατρεύουν και τις πιο μεγάλες πληγές. Ευχαριστώ την Ελένη Γαληνού, γι αυτό το όμορφο ταξίδι!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου