Τετάρτη 3 Αυγούστου 2016

Κριτική Βιβλίου “Ξανάγινε τρεις” του Πασχάλη Πράντζιου

Το μυθιστόρημα είναι δυνατό με πολυδιάστατους χαρακτήρες. Ο χρόνος παίζει τον σημαντικότερο ρόλο στην ιστορία των ηρώων. Τα κοινωνικά θέματα που θίγονται είναι καίραια και σημαντικά όπως και η αληθινή αγάπη και το πάθος.
Πολλές φορές το πάθος κατακλύζει και δημιουργεί σχέση αγάπης και μίσους. Άραγε μπορεί ένα ζευγάρι να μείνει μαζί μέχρι τη δύση του ήλιου τους; Ή το πάθος και ο εγωισμός καταφέρνει να νικήσει οποιοδήποτε δυνατό και θετικό συναίσθημα;
Το βιβλίο είναι μεστό και συγκροτημένο και προκαλεί κάθε αναγνώστη να βγάλει από τη λήθη τους ήρωές του και να μπει στην ψυχοσύνθεσή τους.
Τα συναισθήματα που γεννιούνται είναι πολλά και ποικίλα. Πάθος, οργή, μίσος, αγάπη, έρωτας, συμπόνοια, κατανόηση, εμπιστοσύνη, απογοήτευση και στοργή. Ο Αντίνοος, ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου, ο οποίος διακατέχεται από υπέρμετρο εγωισμό με καρδιά ενός ευαίσθητου ανθρώπου, που δυστυχώς δεν ανοίγεται πάντα στους άλλους. Η Λητώ μία γυναίκα φλογερή και με πάθος που αγαπάει αληθινά και προσπαθεί να εξελιχθεί κοινωνικά μέσα σε μία ανδροκρατούμενη εποχή, Ο Λευτέρης, ένας άντρας που ζει με φοβίες εξαιτίας των παιδικών του βιωμάτων, χάνει ορισμένες φορές τον εαυτό του και αποζητά μόνο μία αγκαλιά για να αισθανθεί σημαντικός.
Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί μία ωραία χροιά και μιλάει σε πρώτο πρόσωπο πολλές φορές χωρίς να κουράζει και να πλατιάζει. Προβάλει αρκετές φορές φιλοσοφικά ζητήματα και “παίζει” με τον χρόνο και την αίσθησή του. Σίγουρα από τα βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν και να προβληματίσουν τους αναγνώστες θέτοντας όμορφα τα διλήμματα και τις αναζητήσεις των ηρώων, οι οποίες είναι άκρως συνυφασμένες με τη σημερινή εποχή, την οποία διανύουμε.





Βασιλική Διαμάντη
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου